Levels of Processing (LoP), of diepteverwerking in het Nederlands, is een theorie binnen de cognitieve psychologie die stelt dat hoe beter informatie wordt verwerkt, des te beter de informatie later kan worden onthouden. Het niveau van verwerking heeft dus invloed op de mate waarin informatie in het langetermijngeheugen wordt opgeslagen.

De theorie van de diepteverwerking werd in 1972 geïntroduceerd door Fergus Craik en Robert Lockhart. Zij stelden dat informatie op verschillende manieren kan worden verwerkt: oppervlakkig of diepgaand. Oppervlakkige verwerking verwijst naar de manier waarop informatie wordt behandeld op basis van de fysieke kenmerken, terwijl diepgaande verwerking informatie op een meer betekenisvolle manier verwerkt.

Een belangrijk aspect van de theorie van de diepteverwerking is dat diepgaande verwerking afhankelijk is van de mate waarin een persoon informatie kan relateren aan wat hij al weet. Als informatie op deze manier wordt verwerkt, wordt deze op een meer betekenisvolle manier opgeslagen in het geheugen en is de kans groter dat deze later kan worden opgeroepen.

Bijvoorbeeld, als je de zin "De kat zat op de mat" leest en alleen de fysieke kenmerken van de woorden verwerkt, dan heb je oppervlakkig verwerkt. Maar als je de zin verwerkt door je af te vragen welke kleur de kat had, of waarom de kat op de mat zat, dan verwerk je diepgaand en is de kans groter dat je de zin later nog kunt herinneren.